Met de camper op ontdekkingsreis door Georgië - deel 2

Voorbereiding Iran
Het onverwachtse bezoek aan Nederland heeft voor ons één groot voordeel, we kunnen aan de voorbereidingen op onze volgende bestemming beginnen: Iran. Nu onze complete reis richting Japan wegens alle gesloten grenzen in de soep dreigt te vallen, voelt dit als een unieke kans. De landsgrenzen zijn sinds enige tijd weer geopend en de positieve berichten van andere reizigers die er nu zijn of al zijn geweest hebben ons overtuigd van ons nieuwe plan.

Om naar Iran te reizen hebben we een visum nodig en een carnet de Passage, wat eenvoudiger klinkt dan dat het is. Het toeristenvisum kun je namelijk enkel aanvragen via een Iraans reisbureau, waar je een compleet reisplan moet indienen, inclusief accommodaties. Maar hoe vind je vandaag de dag een accommodatie zonder online boekingsplatformen? Want die zijn niet toegankelijk in Iran. Omdat wij altijd zonder plan reizen, is het indienen van een gedetailleerd reisplan in een land waarvan we op dit moment enkel nog de hoofdstad van naam kennen een uitdaging. We kruipen de studieboeken in, openen verschillende reisblogs en pluizen de rondreizen die online worden aangeboden er eens zorgvuldig op na. Zo komen we tot een (waarschijnlijk) mooie route die we indien bij het reisbureau die we getipt hebben gekregen.

Nadat we via bijzondere buitenlandse constructies ons reisbureau hebben betaald - Iran is namelijk nog steeds uitgesloten van het internationale betalingsverkeer - krijgen we binnen 48 uur een positieve reactie. Onze aanvraag is goedgekeurd, yes! Nu kunnen we een afspraak maken op de Iraanse ambassade in Den-Haag om ons visum op te halen.

Carnet de Passage
Tegelijkertijd starten we met de aanvraag voor het verplichte Carnet de Passage, ofwel een importdocument voor Fred dat door de Duitse ADAC voor ons als Nederlanders wordt afgegeven. De aanvraagprocedure omvat een compleet boekwerk dat moet worden ingevuld met zo ongeveer alle denkbare informatie over je voertuig. Van motornummer, tot kleur en van het vermogen tot het aantal zitplaatsen en de actuele waarde van je voertuig.

Vervolgens wordt er op basis van die waarde van je voertuig een ‘borg’ bedrag vastgesteld die je de ADAC moet betalen. De ADAC stelt zich hiermee garant voor jou richting de Iraanse overheid. In grove lijnen is dit bedrag zo’n 70% van de waarde van je voertuig, met een minimum van €5.000. Een flinke rib dus, vooral voor de nieuwere campers. Na het nodige heen en weer gemail met de ADAC en het betalen van de borg lukt het ons om het document te bemachtigen en hebben we de belangrijkste stappen in de voorbereiding gezet. Enkel nog een Engelstalige verklaring dat onze zorgverzekering COVID gerelateerde kosten in Iran dekt en we zijn er klaar voor.

Vol trots stappen we niet veel later met onze kostbare papieren het vliegtuig in terug naar Georgië en kunnen we aan de Military Highway beginnen. De schitterende route tussen Tbilisi en Kazbegi, die Georgië met Rusland verbindt.

Military Highway
Na een paar dagen acclimatiseren in Tbilisi gaan we op pad, waarna we binnen no time al langs het prachtige helderblauwe Zhinvali Reservoir rijden. Niet veel later volgt het indrukwekkende Ananuri Fort, waar je bij laag water een ‘gezonken’ stad kunt zien, erg bijzonder. Los daarvan is het prachtige klooster een eyecatcher.

De wegen hier zijn in verrassend goede staat waarbij we van elke seconde onderweg genieten. Er staat ons hier letterlijk om elke hoek weer een nieuwe verrassing te wachten, zijn het geen besneeuwde bergtoppen of kloosters, dan zijn het wel herinneringen uit het Sovjettijdperk. Ook volgen er helende waterbronnen en een tweekleurige rivier.

Alsof dit nog niet genoeg is, zien we net nadat we het wintersportdorp Gudauri zijn gepasseerd in de verte een gigantisch monument verschijnen: het Russisch – Georgische vriendschapsmonument. Hier zien we meer andere toeristen dan we in de afgelopen 1,5 maand bij elkaar hebben gezien in Georgië.

We vervolgen onze route snel, want het schijnt vanaf hier alleen nog maar mooier te gaan worden. Zo doorkruizen we met ontelbaar veel haarspeldbochten de Jvari Pass waarna we niet veel later aankomen bij het hoogtepunt van deze route: de Gergeti Trinity Church. Voor velen het icoon van Georgië op zo’n 10 kilometer van de Russische grens.

Kazbegi
We worden al snel helemaal verliefd op deze locatie en slaan ons kamp hier voor een week op en gaan er op uit om gave hikes te maken in de omgeving. De nachten in deze regio worden al snel kouder en voor we het weten zakken de temperaturen ’s nachts tot -10 en krijgen we onheilspellende weerberichten door. Winter is coming! Er wordt voor de komende nachten een dik pak sneeuw verwacht en de temperatuur kan in deze omgeving dalen tot zo’n -25 graden. Oeps.

We racen met onze camper iets eerder dan gepland dan ook weer zo snel als mogelijk terug in de richting van het ‘warme’ Tbilisi en krijgen te horen dat er die dag meer dan een meter sneeuw is gevallen. We zijn dus net op tijd weg en kunnen gaan beginnen aan onze tocht richting Iran.

De volgende keer...
... vieren we kerst in Georgië en gaan we het grote avontuur aan, op naar Iran! Of toch niet…? We belanden tegen onze verwachtingen in Armenië en staan voor een moeilijke keuze. Wat dat is? Je leest het in het volgende blog.

Wil je meer weten over onze reis? Volg ons ook via Instagram en onze website Reisstel.nl.