Lisa & Erik – Theedrinken en broodbakken met de lokale Turkse bevolking

Een ontmoeting in niemandsland.
Middenin niemandsland staan er opeens stoplichten naast een klein terrasje waar een groepje mannen aan de thee zit. We lachen om de situatie, want er is totaal geen reden voor een verkeerslicht op deze uitgestorven weg. Dus wellicht een briljante strategie om klanten te lokken? We worden in het Turks aangesproken door de mannen op het terras die enthousiast hun kopjes thee in de lucht steken. Terwijl wij weer mogen rijden vragen we via de portofoon aan elkaar of ze ons nu uitnodigden voor thee, of dat ze gewoon enthousiast waren. We gokken op het eerste, draaien de bussen, parkeren naast het terras en voegen ons bij de mannen. Met behulp van Google Translate raken we met elkaar in gesprek en worden we na een kwartiertje door Hasan en Ali, vader en zoon, uitgenodigd voor, iets… We komen er maar niet achter wat ze zeggen, Google Translate laat ons in de steek en we komen simpelweg niet verder dan de combinatie dorp, vrouwen en brood. Omdat wij spontane acties het allerleukste vinden van reizen zeggen we ja en zien we wel waar het ons gaat brengen.

Brood bakken voor gevorderden in authentiek Turkije
Hasan en Ali stappen in hun auto en wenken ons dat we ze moeten volgen. Een paar minuten later stoppen we middenin een authentiek dorpje met hoog opgetrokken muren, grote hekken en verder eigenlijk niks. Er gaat een groot hek open en we worden weer gewenkt. We lopen achter ze aan en zodra we door het hek stappen zien we daar plotseling een groep van zo’n 13 vrouwen op de grond zitten die druk zijn met brood maken. Of brood, meer een soort van gigantische wraps. Iedereen heeft z’n eigen functie, van het beslag maken tot het onderverdelen van het deeg en van het uitrollen en doorgeven tot het bakken op een plaat. En dat alles met behulp van lange dunne stokken die voor elk onderdeel van het proces worden gebruikt. Er wordt direct ruimte gemaakt voor Lisa en Sharon om op het kleedje te komen zitten en krijgen beiden zo’n stok in hun handen gedrukt, terwijl Erik en Peer ondertussen alvast wat broden mogen proeven. De vrouwen uit het dorp lijken er net zoveel plezier in te hebben als wij. En geloof ons, het is (nóg) moeilijker dan het lijkt.

Tassen vol noten en vruchten
Na het brood maken werden we bij Hasan en Ali thuis uitgenodigd, waar we ook de rest van de familie ontmoeten. We worden in de watten gelegd met koffie, thee, noten en koekjes en voordat we even later weer vertrekken worden we onderworpen aan een fotoshoot, wisselen we nummers uit en krijgen we tassen vol met appels, gedroogde vruchten en walnoten in onze handen gedrukt. Naast de stapel broden die we daarvoor al hadden gekregen. We voelen ons bezwaard om het aan te nemen en staan voor de zoveelste keer weer versteld van de gastvrijheid van de mensen hier, wow. Op deze manier blijven de kosten van een roadtrip door Europa natuurlijk lekker laag.

Werelderfgoed Nemrut Dagi
Met deze unieke ervaring op zak reizen we door richting Nemrut Dagi, het paaseiland van Turkije. De route ernaartoe is wat ons betreft al meer dan voldoende aanleiding voor iedereen om een bezoekje te brengen aan dit stukje werelderfgoed. Bij elke haarspeldbocht van de goed onderhouden weg zie je het landschap veranderen van een prachtig berglandschap naar een soort maanlandschap. Heel bizar en minstens net zo gaaf!

Oog in oog met het Turkse leger
Vanaf hier begint voor ons het spannendste gedeelte van de reis. We rijden door naar de stad Mardin langs de grens met Syrië. Waar we in het hele land al regelmatig politiecontroles hebben voel je aan alles dat het hier een stuk meer beladen is. De politiewagens worden gepantserde voertuigen en op sommige plaatsen zelfs tanks. Bij een van de laatste checkpoints vliegen er straaljagers laag over terwijl we staande worden gehouden door zwaarbewapende militairen. We mogen gelukkig snel weer doorrijden, maar indrukwekkend en spannend was het wel.

Mardin
De oude stad lijkt in niets op wat we eerder gezien hebben en dat vinden we vanzelfsprekend geweldig. De zandstenen gebouwen die op de rotsen van een oude vulkaan zijn gebouwd, zijn kenmerkend voor de stad en het is net alsof we in een openluchtmuseum lopen. Van de spanning die we buiten de stad ervaarden zien en voelen we hier helemaal niks meer. De mensen zijn vriendelijk en als we onze bussen parkeren naast het Mor Hananyo klooster, krijgen we ’s avonds borden met eten aangeboden van de beheerder van het klooster.

Hoe is het mogelijk om niet verliefd te worden op Turkije, veelzijdiger en gastvrijer dan dit hebben we het nog niet gezien. Tel daar de schitterende stranden, blauwe wateren, ontelbare highlights, de voorliefde van kamperen van de lokale bevolking en goedkope brandstof (€ 0,75 per liter diesel) bij op en je hebt een geweldig camperland te pakken.

De volgende keer
In de volgende blog nemen we jullie mee naar de ijskoude bergregio in het Noordoosten van Turkije, waar we onze reis door Turkije afsluiten. Maar niet voordat we de sneeuw hebben getrotseerd, we een lekkage te pakken hebben en er flinke knopen moeten worden doorgehakt. Want Japan was nog nooit zo ver weg...

Wil je meer weten over onze rondreis?
Volg ons ook via Instagram en Reisstel.nl