Home is where you park it, toch?

Wouter & Elske de Vries (tekst en foto's)

Vrijdag 1 november was de laatste dag van onze trouwweek. De maandag erna werden de laatste spullen ingepakt en startten we aan onze reis! Lang hadden we hier naar uit gezien. Beide waren we toe aan de vrijheid die het reizen ons zou bieden. Dat het anders zou lopen, wisten we toen nog niet.

De CD ‘Home is where you park is’ van reiskoppel @weareanae heeft ons geïnspireerd en stond ook nu aan op weg naar onze eerste bestemming: Zeeland, waar we vlak voor de grens de eerste nacht doorbrachten.

Zo snel mogelijk naar Spanje

Ons eerste doel was zo snel mogelijk door te rijden naar Spanje, want overwinteren in een buscamper leek ons het beste met wat zon erbij. De eerste week reden we gemiddeld zo’n 300 kilometer per dag. We vonden het leuk om bij de lokale mensen te kamperen, zo kwamen we terecht op het erf van een chocoladefabriek en stonden we een dag later bij een lokale boer die een deel van zijn terrein beschikbaar had voor kampeerders.

De eerste weken vonden we het nog erg lastig om een goed ritme op te bouwen. Het leven in een camper is iets totaal anders dan dat we gewend waren. Het doen van een paar boodschappen of het vullen van de watertank kostte meestal toch meer tijd dan gedacht. Ook kostte het wat tijd voordat alle spullen een plekje hadden gevonden. Opbergruimte hebben we genoeg in de bus, maar daardoor hadden we ook best veel spullen mee.

Halverwege de 2e week kwamen we Spanje binnenrijden. Waar wij dachten naar de zon te gaan, reden we een zware stortbui in. De volgende ochtend lag de camping bedekt onder een laagje ijzel en hoorden we op het nieuws dat scholen en wegen gesloten waren vanwege het slechte weer en bleken we vlak naast een sneeuwstorm te zitten. Wij hadden al een aantal dagen geen nieuws gelezen en waren dus totaal niet op de hoogte van wat zich buiten onze bus afspeelde.

Naar de zon

De volgende ochtend besloten we toch de weg op te gaan en zijn we in 1 dag van west naar Oost-Spanje gereden. Een grote parkeerplaats vlakbij Valencia, ruim 500 kilometer verder, was onze volgende stop. En gelukkig scheen hier de zon, en kon het echte genieten beginnen! We begonnen steeds beter ons ritme te vinden. Er waren wat vaker dagen dat we niet de weg op gingen maar in alle rust genoten van een goed boek, of een gezellig spelletje. Ook namen we goed de tijd om lekker te koken! (Daarover meer in een volgende blog!)

Daarna weten jullie wat er is gebeurd... of je kunt het hier nog even teruglezen. Momenteel zijn we nog steeds in Nederland. De bus is inmiddels wel gemaakt. Het bleek dat een slangetje van de turbo los zat. Dat was met 1 simpele Tie wrap opgelost. Ondanks dat hebben we wegens omstandigheden besloten het langere reizen voor ons uit te schuiven. Voorlopig willen we eerst in een aantal korte reizen onze buurlanden ontdekken en de tijd nemen om een nieuw plan te maken! Voor ons is het nu belangrijk, om na een aantal hectische maanden, eerst te werken aan wat stabiliteit. De volgende reis wordt waarschijnlijk richting de Moezel in Duitsland, maar tips zijn van harte welkom!

Meer over
Deel artikel