Campertocht langs de Overijsselse Vecht

Het Bentheimer zandsteen uit Nordhorn werd ooit onder meer gebruikt voor de bouw van de sokkel van het Vrijheidsbeeld en voor het paleis op de Dam. Tegenwoordig is de rivier als vaarroute onbeduidend, maar hij heeft wel een recreatieve waarde met wandel- en fietspaden, bootjesverhuur en niet te vergeten: veel kunstwerken langs de route. Redenen genoeg dus voor een campertrip langs deze prachtig meanderende regenrivier de Vecht.

Quelle van de Vechte

We beginnen de tocht in het Münsterland en rijden naar de camperplek in Darfeld, waar we op zoek gaan naar de bron, de Quelle van de Vechte, zoals de rivier in Duitsland heet. Na enig gezoek en gevraag komen we op het hoogste punt in dit stadje bij de bron, tevens het einde van de Vechtetalroute, die loopt van Zwolle naar Darfeld en maar liefst 225 kilometer lang is. Zoals bij de meeste bronnen het geval is, stelt het allemaal niet veel voor: een stroompje water dat uit een aarden wal sijpelt en een enkeldiep beekje vormt, van nog geen meter breed.

De bron van de Vechte

De omgeving verkennend komen we ook nog langs het fraaie Schloss.

Schloss Darfeld

Waarna we de fietsen weer inpakken om naar Nordhorn te rijden, onze volgende overnachtingsplek en thuisbasis voor weer een dagje fietsen.

Bad Bentheim

Onderweg komen we langs Bad Bentheim en we hebben trek in koffie. Een blik in onze gids leert dat er zowaar een camperplek is, waar we in ieder geval de camper even kwijt kunnen. Op de ruime parkeerplaats staan enkele tientallen campers, waaronder vele Nederlandse.

De mooie camperplaats in Bad Bentheim

Het zicht op de burcht hoog boven ons is veelbelovend en dus besluiten we om het niet bij koffiedrinken te laten, maar naar de burcht te lopen. Een hele klim, maar de moeite waard. Vooral het uitzicht vanaf de kantelen op de Franse tuinen en onze piepkleine camper is fenomenaal.

Urenlang fietsen

Toch gaan we terug naar ons echte reisdoel: de Vechte en dus op naar Nordhorn. We zijn niks te laat: we vinden nog net een plekje op deze fraai aangelegde camperplek vlak bij het meer en het centrum.

Camperplaats in Nordhorn

De volgende dag fietsen we urenlang langs de inmiddels volwassen geworden Vechte. Dat maakt hongerig en dus zoeken we in Nordhorn een restaurantje op om van een typisch Duitse maaltijd te genieten: Schnitzel mit pommes. Na een nachtje lekker slapen gaat de reis richting Emlichheim, een klein dorp aan de Vechte met een mooie camperplek midden in het centrum. Emlichheim ligt op een steenworp van de Nederlandse grens en als we aankomen in Gramsbergen, is de Vechte ongemerkt overgegaan in de Vecht.

Kunst langs de Vecht

We hebben in Duitsland al diverse kunstvoorwerpen langs de rivier zien staan, maar hier valt ons oog op een wel een heel bijzonder object. De kunstenaar heeft geprobeerd uit te beelden hoe belangrijk scheepvaart was en is. Met een beetje fantasie kunnen we ons op deze scheepsbrug laten meevoeren naar andere mensen aan andere oevers. Heel treffend, deze Hello Sailor.

Kunstwerk Hello Sailor

Dit zal trouwens niet het laatste kunstwerk zijn dat we op onze Vechttocht tegenkomen, want op een aantal plekken langs de rivier zijn kunstwerken e vinden, waar de liefhebber zijn hart kan ophalen.We komen aan op de camperplek in Hardenberg, die geheel in bezit genomen is door tientallen nijlganzen. Mooie plek, goed aangelegd, maar wel een beetje erg glibberig. Dus wordt het naastgelegen parkeerterrein noodgedwongen onze overnachtingsplek.

De volgende plaats op de route is Ommen. We hebben geen geluk, want miezer die begon in Hardenberg, is overgegaan in het regenen van pijpenstelen. Het geplande rondje Ommen – Dalfsen – Ommen van 38 kilometer fietsen gaat dus aan onze neus voorbij. Dan maar met de camper door naar Dalfsen, naar de camperplek met de zwevende kei, even buiten het dorp.

De zwevende kei in Dalfsen

Zwolle

Het eindpunt van onze tocht langs de Vecht komt in zicht. In Zwolle stallen we de camper in de jachthaven de Hanze, waar een camperplek is. Een mooie plek met leuk uitzicht op de bootjes, maar de voorzieningen zijn wat ondermaats. Van hieruit is het een kwartiertje fietsen naar het centrum van deze voormalige Hanzestad. Dat Zwolle een rijke historie heeft die teruggaat tot de vijftiende eeuw, zien we overal waar we wandelen. Wat kunst betreft kan de liefhebber zijn hart ophalen in Museum de Fundatie met zijn ellipsvormige dak en in het net buiten de stad gelegen beeldenpark Anningahof, maar wij stellen ons tevreden met het bewonderen van het beeld de Glazen Engel voor de Grote Kerk op het Marktplein, onder het genot van een drankje op een terras.

De Glazen Engel in Zwolle

En het is droog! Als we Zwolle uitrijden, kijken we terug op een weekje echt Nederlands wandelen en fietsen langs een echte Nederlandse rivier, langs Nederlandse steden en dorpen met een rijk Nederlands verleden. Maar ook met typisch Nederlands weer…

Dit artikel verscheen in een andere vorm in Kampeerauto nr. 7 2015.