Camperen in de toekomst

Onderweg

Terwijl mijn trein door het Nederlandse landschap raast, schrijf ik deze eerste blog voor de NKC. Het combineren van mijn studie met mijn werk brengt mij wekelijks op bijzondere plekken door het hele land, zo ook vandaag. Een retourtje Rotterdam – Leeuwarden; ‘even’ op en neer. Mijn twee en een half uur durende reis brengt mij langs Utrecht, Amersfoort, Zwolle en Heereveen. Ik passeer fantastische natuurgebieden welke, in combinatie met de opkomende zon, geweldige plaatjes opleveren. Als randstedeling ben ik opgegroeid met beton, asfalt en hoogbouw: een beeld wat in schril contrast staat met wat er nu aan mij voorbijschiet.

Vrijheid als drijfveer

Kijkend uit het raam begin ik mij steeds beter te realiseren wat de camperaar motiveert om met het huisje op wielen op pad te gaan. ‘Vrij zijn’ is de meest genoemde reden om te camperen. Zo vrij als ik mij voel met mijn OV-studentenkaart, zo vrij voelt de camperaar zich onderweg, stel ik mij zo voor. Maar daar waar ik mijzelf onbewust maar relatief duurzaam van A naar B verplaats, verstookt de camperaar vele liters brandstof. ‘Bent u zich daar wel van bewust?’, vroeg ik laatst aan een willekeurige camperaar. Het antwoord verbaasde mij enigszins. ‘Jazeker, maar wat moet ik dan? Alternatieven zijn er niet, en het is niet dat ik niet wil!’

Vraag en aanbod

Deze opmerking gonst nu al een tijdje door mijn hoofd. Sterker nog; ik heb het laatst getoetst aan de hand van een korte poll op de NKC-website. Wat blijkt: 75 procent van de camperaars geeft aan te willen investeren in een schonere camper! Hoe kan het dan dat schonere alternatieven niet voorhanden zijn? Wat is er over van het basisprincipe vraag en aanbod? Ik zie vraag, maar geen aanbod. Mijn verbazing wordt onderschreven door de vele mails en reacties op het thema, zoals laatst nog in het magazine Kampeerauto 1 (ingezonden brief).

Draag het imago uit

Nu realiseer ik mij goed dat alle camperkilometers in het niet vallen bij de auto- en vrachtwagenkilometers. Waarom zouden we dan actie moeten ondernemen? Nou, naar mijn idee is de camperaar bij uitstek de geschikte persoon om zijn of haar reis te verschonen. Het aantal kilometers per jaar is zeer gering, de camperaar is zich bewust van het brandstofverbruik en en is op plaats van bestemming nu al de meest duurzame toerist. Op de fiets naar de supermarkt en met weinig water en gas in alle comfort kunnen recreëren! Als we met z’n allen dat imago eens gaan uitdragen, dan ga ik mij ondertussen hard maken voor de beschikbaarheid van duurzame brandstoffen.