close
Sluiten
27 augustus 2024 Rosanne Vriend
Half zo groot als Nederland, 2 miljoen inwoners… Des te meer ruimte voor bergen, rivieren, meren, bossen en dieren. En groen, zo veel groen. We pakken de camper om deze enorme buitenspeelplaats te ontdekken. Vijf tips voor actieve natuurliefhebbers.
Slovenië is nog niet zo’n bekend land voor de meeste camperaars. Dat is tegelijkertijd jammer en een gelukje. Want daardoor is het er (zelfs in het hoogseizoen) vaak niet zo druk. Vanwege het bergachtige landschap ben je, ook al is het geen groot land, niet zo snel van de ene naar de andere kant. Maar al die slingerende weggetjes zijn best leuk, toch? En in ieder geval heel anders dan thuis in Nederland. Je kunt je camper zelfs op een trein zetten om zo een bergpas af te snijden! Maar dan mag je kampeervriend alleen niet te groot zijn qua afmetingen.
Qua overnachtingsplekken voor camperaars in Slovenië zit je eigenlijk overal wel goed. De campings zijn vaak niet zo groot, ze liggen op een mooie plek en er is bijna altijd wel ruimte. Specifieke camperplaatsen zijn er ook, alleen (nog) niet zo veel. Nu terug naar de Sloveense actie waar we voor komen.
Als wij er zijn is er plek genoeg op Camping Bela Krajina in het zuidoosten van Slovenië, aan de rivier de Kupa. We parkeren de camper vlak langs de oever en horen het rustgevende kabbelen van het water. Aan de andere kant ligt Kroatië, de rivier markeert de grens. Kano’s, kajaks en peddelboards staan hier klaar om de dromerige rivier mee op te gaan. De rivier ligt midden in een beschermd natuurgebied. Vanaf het water zien we een ooievaar sierlijk landen op zijn nest. Tip: maak een kampvuur bij de camper, dat is op deze camping toegestaan.
Op de provinciale weg naar Bled belanden we in de file: het is gedaan met de rust. Stapvoets rijden we naar het stadje dat vooral bekendstaat om het gelijknamige meer, dat we algauw rechts van de weg zien opdoemen. Azuurblauw met bergen eromheen. In het midden ligt een eilandje met een kerkje erop. Niet voor niets is dit de meest gefotografeerde plek van het land.
Nadat we de camper op de camping hebben geparkeerd, rennen we een rondje om het meer. Met een afstand van zes kilometer is dat een prima hardlooprondje en perfect voor sightseeing. Onderweg komen we drommen Aziaten tegen die het avondlicht benutten voor de perfecte foto. Bossen selfiesticks steken boven de hoofden uit. Maar omdat wij rennen, gaan we er kriskras tussendoor en storen we ons niet aan de drukte.
Het Triglav National Park is ongeveer even groot als alle 21 nationale parken van Nederland tezamen. We verkennen het gebied tussen Bled en Bohinj per mountainbike. Een gids leidt ons over slingerende bosweggetjes. We klimmen over rotsachtige paden onder een afdak van torenhoge naaldbomen. Twijgjes knappen onder onze banden. Her en der staan schattige houten hutjes tussen het groen.
De gids laat ons de Zajamniki zien, volgens hem de mooiste straat van Slovenië: zo’n twintig hutjes bij elkaar op een alpenweide in een decor van ruige bergpartijen, waar sinds 1961 niet meer gebouwd mag worden. Uit sommige schoorstenen kringelt rook. Er werkt een man op een erf. Er grazen wat koeien, hun bellen klingelen. Wat een schitterende plek! Jammer dat we de camper hier niet mogen parkeren. De huisjes mogen ook niet aan toeristen worden verhuurd. Dichterbij dan zoals wij per fiets kun je niet komen.
Camping Zlatorog Bohinj is de perfecte uitvalsbasis om te hiken in het skigebied Vogel. Hier sta je met je camper direct aan het azuurblauwe meer van Bohinj, dat het wat mij betreft wint van het meer van Bled. Vanaf de camping op 520 meter nemen we de kabelbaan naar het skigebied Vogel, op 1.535 meter hoogte. Hier is het meer nog maar een blauwe stip, verzonken in het groen. Vanaf het topstation leiden tal van hikes door de bergen, met als hoogst bereikbare punt 1.800 meter.
Vanwege de steeds minder strenge winters wordt er minder geskied, vertelt de gastvrouw van het panoramarestaurant. “We moeten het steeds meer van de zomers hebben. De sneeuwzekerheid wordt minder. En sneeuwkanonnen zijn verboden.” We wandelen door de alpenweides en komen nauwelijks iemand tegen.
Camping Spik ligt in een dal en is vernoemd naar de berg waar je uitzicht op hebt: een van de grillige, grijze pieken voor ons, 2.472 meter hoog. De campingbeheerder blijkt tevens berggids en neemt ons graag mee naar de Martuljek-waterval op de helling van het gebergte. Ook nu zijn we in het Triglav National Park. “De berg Spik zelf kun je vanaf deze kant niet beklimmen, té steil en rotsachtig. Vanaf de zuidkant kan het wel, dan duurt de tocht ongeveer zeven uur. Maar het is geen makkelijke klim. Spik is als een mooie vrouw: nice to watch, but not to touch.”
In het nationaal park leven nogal wat verschillende dieren. Beren zijn er in heel Slovenië in ruime mate, zo’n achthonderd. “In de Balkanoorlog vluchtten veel dieren naar Triglav, omdat hier niet gevochten werd. Zo is de dierenpopulatie enorm toegenomen”, zegt de gids. De lage Martuljek-waterval bereiken we na een wandeling van een halfuur, maar verder hogerop wil hij ons niet begeleiden, omdat we geen echte wandelschoenen dragen. We staren beteuterd naar onze sneakers, maar besluiten niet verder tegen te stribbelen. Er zijn sowieso heel wat prachtige wandelingen waarvoor we met de juiste schoenen moeten terugkomen naar Slovenië.
Zin gekregen in een camperreis naar Slovenië? Check dan zeker onze praktische reistips bij het plannen van je camperreis naar Slovenië.
